از زمان ظهور توسعه‌ی شهری پایدار در سطح جهان و ورود آن به ادبیات شهری، نقش ICT در ابعاد زیست محیطی، اجتماعی، فرهنگی، روحی و روانی شهرها به چشم می‌خورد. المان‌های یک شهر مجازی شامل جمع آوری اطلاعات، مدیریت، حمل و نقل، جمعیت شناسی، GTS، منابع، آلودگی آب و هوا، ساختمانهای هوشمند و مدیریت مبارزه با جرم دانسته شده است و در این میان نقش فن‌آوری اطلاعات در فرآیندهای شهرسازی انکارناپذیر است.
حرکت توسعه‌ی کاربرد فن‌آوری اطلاعات به طور جدی از سال ۸۱ در کشور ایران آغاز شد.با شروع حرکت تکفا یا طرح توسعه کاربردی فن‌آوری اطلاعات نخستین چیزی که به ذهن افراد رسید، تجهیز سخت‌افزاری سازمان‌ها و نهادها بود، لذا عده‌یی از مدیران با این فکر وارد عرصه شدند، عده‌یی دیگر که از قبل تا حدودی در تجهیز سخت‌افزاری ادارات خود گام‌هایی برداشته بودند، به فکر توسعه‌ی نرم‌افزاری آن هستند در آن مقطع بدین فکر بودیم که اگر به طبقه‌ی دوم، کمک‌هایی شود، باعث تقویت خواهد بود، اما اکنون تلقی کارشناسان بر راهحل‌های دیگری است.برای ارائه‌ی خدمات الکترونیکی و پیاده‌سازی آن، خرید سیستم، تهیه‌ی سخت‌افزار، تغییر سبک کار، ایجاد مقررات و ایجاد سیستم تهویه‌ی نرم‌افزارهای مربوطه و نهایتا آموزش مدیر و کارمند، از جمله مواردی است که باید در راستای یکدیگر انجام شود.
اما این نقطه حائز اهمیت است که سرمایه‌گذاری پرهزینه، کم نتیجه است، لذا با برنامه‌ریزی اینکه خدمات کدام بخش‌ها را می‌خواهیم به صورت الکترونیکی ارائه دهیم، باید به فکر تجهیز سخت‌افزاری آن بخش باشیم. البته این مورد شامل زیرساخت کلی ساختمان که باید به صورت زیربنایی و در مرحله اول صورت گیرد، نمی‌شود.
جایگاه فن‌آوری اطلاعات در فرآیندهای شهرسازی کجاست؟
۸۹/۰۱/۱۶ دسته‌بندی: آرشیو خبر، فن آوری اطلاعات
نسخه قابل چاپ از زمان ظهور توسعه‌ی شهری پایدار در سطح جهان و ورود آن به ادبیات شهری، نقش ICT در ابعاد زیست محیطی، اجتماعی، فرهنگی، روحی و روانی شهرها به چشم می‌خورد. المان‌های یک شهر مجازی شامل جمع آوری اطلاعات، مدیریت، حمل و نقل، جمعیت شناسی، GTS، منابع، آلودگی آب و هوا، ساختمانهای هوشمند و مدیریت مبارزه با جرم دانسته شده است و در این میان نقش فن‌آوری اطلاعات در فرآیندهای شهرسازی انکارناپذیر است.
--------------------------------------------------------------------------------
از زمان ظهور توسعه‌ی شهری پایدار در سطح جهان و ورود آن به ادبیات شهری، نقش ICT در ابعاد زیست محیطی، اجتماعی، فرهنگی، روحی و روانی شهرها به چشم می‌خورد. المان‌های یک شهر مجازی شامل جمع آوری اطلاعات، مدیریت، حمل و نقل، جمعیت شناسی، GTS، منابع، آلودگی آب و هوا، ساختمانهای هوشمند و مدیریت مبارزه با جرم دانسته شده است و در این میان نقش فن‌آوری اطلاعات در فرآیندهای شهرسازی انکارناپذیر است.
به گزارش خبرنگار فن‌آوری اطلاعات خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، حرکت توسعه‌ی کاربرد فن‌آوری اطلاعات به طور جدی از سال ۸۱ در کشور ایران آغاز شد.
با شروع حرکت تکفا یا طرح توسعه کاربردی فن‌آوری اطلاعات نخستین چیزی که به ذهن افراد رسید، تجهیز سخت‌افزاری سازمان‌ها و نهادها بود، لذا عده‌یی از مدیران با این فکر وارد عرصه شدند، عده‌یی دیگر که از قبل تا حدودی در تجهیز سخت‌افزاری ادارات خود گام‌هایی برداشته بودند، به فکر توسعه‌ی نرم‌افزاری آن هستند در آن مقطع بدین فکر بودیم که اگر به طبقه‌ی دوم، کمک‌هایی شود، باعث تقویت خواهد بود، اما اکنون تلقی کارشناسان بر راهحل‌های دیگری است.
برای ارائه‌ی خدمات الکترونیکی و پیاده‌سازی آن، خرید سیستم، تهیه‌ی سخت‌افزار، تغییر سبک کار، ایجاد مقررات و ایجاد سیستم تهویه‌ی نرم‌افزارهای مربوطه و نهایتا آموزش مدیر و کارمند، از جمله مواردی است که باید در راستای یکدیگر انجام شود.
اما این نقطه حائز اهمیت است که سرمایه‌گذاری پرهزینه، کم نتیجه است، لذا با برنامه‌ریزی اینکه خدمات کدام بخش‌ها را می‌خواهیم به صورت الکترونیکی ارائه دهیم، باید به فکر تجهیز سخت‌افزاری آن بخش باشیم. البته این مورد شامل زیرساخت کلی ساختمان که باید به صورت زیربنایی و در مرحله اول صورت گیرد، نمی‌شود.
تا کنون بحث فن‌آوری اطلاعات در سطح ملی، ویژگی خاصی یافته است و با سابقه‌ی IT در ایران و تغییر دیدگاه جامعه‌ی IT میتواند در جهت کاربردی کردن لایه‌های موثر شهر مفید واقع شود. در این میان بهترین نمونه، شهر تهران است که با جمعیت چند میلیونی و سیال و ساکن، میلیون‌ها خودرو و نهایتا ترافیک سنگین و آلودگی زیست محیطی از ویژگی‌های آن است و علی رغم موفعیت جغرافیایی مناسب، به گفته کارشناسان شرایط زیست محیطی سالم را دارا نیست.
گسیختگی مدیریت خدمات شهری و ناهماهنگی نهادها از جمله مشکلاتی است که موجب استفاده نشدن سرمایه‌ها به طور مناسب می‌شود. در این میان مولفه‌هایی مانند ساخت و ساز، جمعیت، اشتغال، کار و گردش خدمات از مواردی است که تزاحم‌های فراوانی را میان یکدیگر به وجود آورده‌اند که ترافیک بهترین ویژگی گسیختگی، تزاحم و ترافیک در تهران است چرا که تا کنون هیچ واحد جامعی برای توسعه تهران عملی نشده است و بعضا بسیاری از سرمایه‌گذاری ها به علت گسیختگی به هدر می‌رود.
به عقیده کارشناسان برای توسعه‌ی شهری پایدار، چالش‌های آن نیازمند محیط زیست مناسب، حفظ زیرساختها، ایجاد فرصتهای اشتغال، کاهش حجم ترافیک است که در این میان ICT میتواند کلیه خدمات را در فضای مجازی توسعه دهد و با ایجاد طرح جامع، هماهنگی بین زیرساختها و خدمات‌رسانی، تصمیم گیری جامع، ترویج دانش و نهایتا توسعه اشتغال ارزش افزا، را به دنبال داشته باشد.
حال خود ICT برای پرداختن به مسائل ذکر شده، دچار مشکلاتی است که اطلاعات ساختار یافته مربوط به فرآیندهای شهرسازی، ایجاد محیط های مجازی قابل درک و در دسترس عموم نگهداری و بهنگام سازی اطلاعات از جمله آن‌ها است.
فن‌آوری اطلاعات میتواند موجب اثر بخشی بیشتر در شهر، مشارکت بهتر در برنامه ریزی، افزایش تقاضای برای دانش و مهارت‌های ICT بالا بردن سطح ابتکارات تکنولوژیکی و اجتماعی شود؛ در این راه دسترسی محدود، کمبود دانش، فقدان انگیزه، استفاده و عادت شهروندان به تماس‌های رو در رو برای دریافت خدمات از جمله مسائل پیش رو است.
به اعتقاد تحلیلگران در این میان باید تصمیم‌گیران دولتی و خصوصی در کنار یکدیگر این گام بزرگ را بردارند و همواره در تحقق اهداف، تعامل میان بخش دولتی و خصوصی مطرح باشد و با ارائه‌ی پروژه‌ها در قالب زمان مشخص به بخش‌های خصوصی، از حجیم شدن امور دولتی جلوگیری شود.
قبل از انجام این امر باید ایرادات جدی در نظام شهرسازی موجود مورد توجه قرار گیرد. برای مثال شهروندی که در تهرانپارس اقامت دارد، برای تهیه کتاب به اولین محلی که مراجعه می‌کند مقابل دانشگاه تهران است، در حالی که این شهروند باید برای طرف کردن یکسری نیازها به مکانی مانند هفت حوض مراجعه کند. لذا در نظام شهرسازی باید تراکم این نقاط در سطح شهر، در نظر گرفته شود.
در هر حال با توسعه‌ی سازمان‌های مجازی، مدیریت به عنوان یکی از کلیدی‌ترین عناصر توسعه، با تحولاتی ژرف مواجه شده و دستاوردهای فراوانی را برای سازمان‌ها در بر داشته است، توان فوق‌العاده‌ی فن‌آوری‌های اطلاعاتیو ارتباطی در انباشت و مدیریت اطلاعات و تحلیل محتوای آن‌ها، توانمندی مدیران را در تصمیم‌گیری‌های کلان و راهبری سازمان گسترش داده است.
امروز بخش خصوصی با چشم‌اندازی روشن، در راستای اهداف دولت الکترونیک گام برداشته است؛. ارائه‌ی راه حل‌های جامع فن‌آوری اطلاعات به سازمان‌ها و وزارتخانه‌ها، مشارکت در پروژه‌های بزرگ و زیربنایی در سطح کشور، نهادینه‌سازی فرهنگ استفاده از IT، مهندسی مجدد فرایندهای سازمان‌های بزرگ و تربیت نیروی انسانی متخصص و کارآمد میتواند کارگشا باشد. و مجمومه‌ی شهرداری با حجم گسترده‌یی از اطلاعات و خدمات شهری، نمونه‌ی مناسبی از سازمان‌هایی است که می‌توانند با به کارگیری این ابزار، تحولات گسترده‌یی را در راستای خدمت‌رسانی بهینه به شهروندان در ایجاد کنند.
